Allilek magnezu
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
Mg2C3 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
Mg | ||||||||||||||
Masa molowa |
84,65 g/mol | ||||||||||||||
Wygląd |
ciało stałe | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||
Inne aniony | |||||||||||||||
Inne kationy |
Allilek magnezu, seskwiwęglik magnezu, Mg
2C
3 – nieorganiczny związek chemiczny magnezu z grupy allilków.
Otrzymywanie
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze metody otrzymywania allilku magnezu z przełomu XIX i XX w. polegały na ogrzewaniu magnezu z węglem[1], gazem koksowniczym[2] lub różnymi związkami organicznymi[3]
Współcześnie otrzymuje się go w reakcji pyłu magnezowego z metanem lub pentanem w temp. ok. 700 °C[4][5][6]:
- 10Mg + 3C
5H
12 → 5Mg
2C
3 + 18H
2↑
Możliwa jest też synteza z MgO i metanu, jednak ze względu na wymaganą wysoką temperaturę procesu, 1400 °C, jest to metoda mało praktyczna[5]:
- 2MgO + 3CH
4 → Mg
2C
3 + 2H
2O↑ + 4H
2↑
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Ma strukturę krystaliczną zawierającą trójwęglowe liniowe łańcuchy [C=C=C]4−
skoordynowane z jonami Mg2+
. Jon poliwęglowy ma strukturę izoelektronową z [N=N=N]−
, [N=C=N]2−
i [N=B=N]3−
, jednak wiązania C−C w allilku magnezu mają charakter głównie kowalencyjny. Ich długości wynoszą 133,2 pm, co jest o 5 pm więcej niż w allenie. Takie skrócenie wiązań jest cechą odwrotną niż w węglikach C2−
2 i jest tłumaczone występowaniem wiązań mostkowych z magnezem[4].
Właściwości chemiczne
[edytuj | edytuj kod]Allilek magnezu w temperaturze >700 °C ulega rozkładowi do pierwiastków[6]. W kontakcie z wodą ulega gwałtownej hydrolizie z wydzieleniem propadienu (allenu, H
2C=C=CH
2) i propynu (metyloacetylenu, H
3C−C≡CH)[5]:
- Mg2C3 + 2H2O → C3H4↑ + 2MgO (lub Mg(OH)2)
Podobne trójwęglowe węglowodory powstają podczas ogrzewania mieszaniny Mg2C3 z halogenkami amonu[5]:
- Mg2C3 + 4NH4X → C3H4↑ + NH3↑ + 2MgX2
Reakcje te proponowane są jako metody preparatywne otrzymywania C3H4. Powstające halogenki magnezu można bezpośrednio wykorzystać do uzyskania metalicznego magnezu w typowym procesie elektrolitycznym (w przeciwieństwie do tlenku lub wodorotlenku magnezu powstających podczas hydrolizy allilku); z magnezu z kolei można odtworzyć Mg2C3[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Roland Edgar Slade. The reducibility of magnesium oxide by carbon. „J. Chem. Soc., Trans.”. 93, s. 327–333, 1908. DOI: 10.1039/CT9089300327.
- ↑ James Parkinson. On the alloys of magnesium. „J. Chem. Soc.”. 20, s. 117–131, 1867. DOI: 10.1039/JS8672000117.
- ↑ Novak, J. Information on magnesium carbide. „Z. Phys. Chem.”. 73 (5), s. 513–546, 1910.
- ↑ a b Fjellvag H., Pavel K. Crystal Structure of Magnesium Sesquicarbide. „Inorg. Chem.”. 31 (15), s. 3260–3263, 1992. DOI: 10.1021/ic00041a018.
- ↑ a b c d e Sabrina Disch, Anthony K. Cheetham, Uwe Ruschewitz. Formation of Unsaturated C3 Hydrocarbons by the Protolysis of Magnesium Sesquicarbide with Ammonium Halides. „Inorg. Chem.”. 47 (3), s. 969–973, 2008. DOI: 10.1021/ic701760s.
- ↑ a b Sandra M. Hick, Carolin Griebel, Richard G. Blair. Mechanochemical Synthesis of Alkaline Earth Carbides and Intercalation Compounds. „Inorg. Chem.”. 48 (5), s. 2333–2338, 2009. DOI: 10.1021/ic8022437.